.jpg)
H Νέλλη Μαίρη Τζόουνς δεν πίστευε στα μάτια της σαν κοιτάχτηκε στον καθρέπτη. Για να είμαστε πιο λεπτολόγοι με την αφήγηση, η Νέλλη (χάρη συντομίας) δεν πίστευε σε τίποτα. Ακόμη και αυτά τα Χριστούγεννα δεν πίστευε ότι θα τα περνούσε ευχάριστα. Η λέξη “ευχάριστα” ήταν μέσα στο κενό του λεξιλόγιου της.
Ανήμερα λοιπόν, κοίταζε τον εαυτό της στο καθρέπτη, με εκείνη την μίζερη ορθολογιστική, κάθετη ματιά που κατοικούσε τα τελευταία χρόνια στο πάνω μέρος του κεφαλιού της. Της φάνηκε ότι το φόρεμα την κολάκευε, αλλά ποτέ δεν θα παραδεχόταν ότι την έκανε όμορφη. Περισσότερο ένιωθε σαν να έπεσε ένα σεμέν πάνω στην τηλεόραση, σαν ένα χαλί πάνω σε ένα σκληρό και κατεστραμμένο πάτωμα. Είχε μεγαλώσει και κάπου στα τριάντα της είχε σκοτώσει με τα δυο της χέρια τον Άγιο Βασίλη. Είχε πνίξει στην μπανιέρα το Χριστουγεννιάτικο δέντρο και είχε φροντίσει τα κολουράκια μαζί με την γαλοπούλα να ξεροσταλιάζουν έξω στο κρύο.
Απο Νίκος Καρακάσης
