Social Icons


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παγκόσμιο Θέατρο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Παγκόσμιο Θέατρο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Γαλλικό Θέατρο: Ζαν Ανούιγ




Ο Ζαν Ανούιγ (Jean-Marie-Pierre-Lucien Anouilh),ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς του γαλλικού θεάτρου, γεννήθηκε στις 23 Ιουνίου 1910 στοΜπορντό της Γαλλίας. Ο πατέρας του ήταν ο Φρανσουά Ανούιγ (François Anouilh) ήταν ράφτης, ενώ η μητέρα του η Μαρί-Μαγδαληνή (Marie-Magdalène), ήταν βιολίστρια που έπαιζε σε μία ορχήστρα καζίνου κοντά στο Μπορντό. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης για σύντομο χρονικό διάστημα. Εργάστηκε ως κειμενογράφος σε Publicité Damour, ενώ  έγραψε κωμικές σκηνές για τον κινηματογράφο. Το 1931-32 εργάστηκε ως γραμματέας του ηθοποιού και σκηνοθέτη Louis Jouvet στην Comédie des Champs-Elysées, ο οποίος δεν έδειξε κάποιο ενδιαφέρον για τις δραματουργικές προσπάθειες του βοηθού του. Την ίδια χρονιά, 1931, παντρεύτηκε την ηθοποιό Monelle Valentin, που αργότερα έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο σε πολλά από τα έργα του. Στην ηλικία των είκοσι πέντε ετών, αποφασίζει νααφιερωθεί εξ ολοκλήρου στη θεατρική γραφή, κι έτσι, μέσα στα επόμενα χρόνια ολοκληρώνει αρκετά θεατρικά έργα και να σημειώσει επιτυχία.

ΘΕΑΤΡΟ GLOBE και το Ελισαβετιανό θέατρο






Το πιο φημισμένο Ελισαβετιανό θέατρο γύρω από το οποίο υπάρχουν συνεχείς αντιγνωμίες, ήταν το Globe, που χρίστηκε από τους γιούς Μπαρμπαίητζ (Burbage) στη Νότια όχθη του Λονδίνου το 1599, με ξυλεία από το “The Theater”. Εκεί παίχτηκαν τα περισσότερα έργα του Σαίξπηρ και το 1612, μετά από μια παράσταση του έργου του «Ερρίκος Η», το θέατρο καταστράφηκε από πυρκαγιά. Το «Γκλόουμπ» ξαναχτίστηκε τον επόμενο χρόνο και παρέμεινε σε χρήση μέχρι το 1644, οπότε και κατεδαφίστηκε.
Αργότερα αναστηλώθηκε με τα χρήματα κάποιου Αμερικάνου περιηγητή. Αποτελούνταν από μία πλατφόρμα – σκηνή, πολλές φορές με ένα κιγκλίδωμα , τριγύρω ελεύθερος χώρος για όρθιους θεατές στις τρεις πλευρές της, και δυο τρεις γαλαρίες εφοδιασμένες με πάγκους ή σκαμνιά γύρω του. Αυτή η διάταξη του χώρου των θεατών είναι περίπου αντίστοιχη με εκείνη της αυλής πανδοχείου. Μεταξύ των καθισμάτων και της σκηνής κάθονταν οι μουσικοί. Δεν υπήρχε κουδούνι, μια τρομπέτα έδινε το σύνθημα για το ξεκίνημα της παράστασης. Μια σημαία κυμάτιζε την ώρα των παραστάσεων, που δίνονταν νωρίς το απόγευμα. Πάνω από τη σκηνή υπήρχε ένα στέγαστρο γνωστό ως «ουρανός». Ο «ουρανός» στηριζόταν σε κολώνες και η οροφή του ήταν  ζωγραφισμένη με μπλε και χρυσά άστρα. Οι τεράστιες αυτές κολώνες επηρέαζαν την ακουστική του θεάτρου.

Η Μουσική στο θέατρο της Ελισαβετιανής περιόδου


Ο Σαίξπηρ αγαπούσε ιδιαίτερα την «παλαιά μουσική». Ο Σαίξπηρ γνώριζε καλά πως ο αντίκτυπος που προκαλεί ένα έργο συναρτάται άμεσα από τη μουσική του επένδυση, και έγραψε με προοπτική να τον συνδράμει στην παράσταση, όταν είναι αναγκαίο, ένα υπόγειο ρεύμα ήχων, οι οποίοι μπορούν μερικές φορές να κάνουν πιο αισθητή την παρουσία τους.
<< Διαβάστε την συνέχεια εδώ >>                 Απο To Theatro

ΘΕΑΤΡΟ GLOBE και το Ελισαβετιανό θέατρο

 Το πιο φημισμένο Ελισαβετιανό θέατρο γύρω από το οποίο υπάρχουν συνεχείς αντιγνωμίες, ήταν το Globe, που χρίστηκε από τους γιούς Μπαρμπαίητζ (Burbage) στη Νότια όχθη του Λονδίνου το 1599, με ξυλεία από το “The Theater”. Εκεί παίχτηκαν τα περισσότερα έργα του Σαίξπηρ και το 1612, μετά από μια παράσταση του έργου του «Ερρίκος Η», το θέατρο καταστράφηκε από πυρκαγιά. Το «Γκλόουμπ» ξαναχτίστηκε τον επόμενο χρόνο και παρέμεινε σε χρήση μέχρι το 1644, οπότε και κατεδαφίστηκε.
Αργότερα αναστηλώθηκε με τα χρήματα κάποιου Αμερικάνου περιηγητή. Αποτελούνταν από μία πλατφόρμα – σκηνή, πολλές φορές με ένα κιγκλίδωμα , τριγύρω ελεύθερος χώρος για όρθιους θεατές στις τρεις πλευρές της, και δυο τρεις γαλαρίες εφοδιασμένες με πάγκους ή σκαμνιά γύρω του. Αυτή η διάταξη του χώρου των θεατών είναι περίπου αντίστοιχη με εκείνη της αυλής πανδοχείου. Μεταξύ των καθισμάτων και της σκηνής κάθονταν οι μουσικοί. Δεν υπήρχε κουδούνι, μια τρομπέτα έδινε το σύνθημα για το ξεκίνημα της παράστασης. Μια σημαία κυμάτιζε την ώρα των παραστάσεων, που δίνονταν νωρίς το απόγευμα. Πάνω από τη σκηνή υπήρχε ένα στέγαστρο γνωστό ως «ουρανός». Ο «ουρανός» στηριζόταν σε κολώνες και η οροφή του ήταν  ζωγραφισμένη με μπλε και χρυσά άστρα. Οι τεράστιες αυτές κολώνες επηρέαζαν την ακουστική του θεάτρου.
<< Διαβάστε την συνέχεια εδώ >>                                                                Απο To Theatro


Θέατρο Νο - γενικές πληροφορίες







Κλασσικό λυρικό δράμα της Ιαπωνίας, αποτελεί ένα από τα μεγάλα παραδοσιακά είδη της ιαπωνικής τέχνης, πλάι στο Καμπούκι, θέατρο των ηθοποιών (17ος-19ος αιώνας), και το Μπονράκου, θέατρο με κούκλες (17ος-18ος αιώνας) 
Προέρχεται από τα χορευτικά και ψυχαγωγικά δράματα και θρησκευτικά θεάματα, όπως το Τζιγκάκου (σατυρικό δράμα με μουσική, χορό, μάσκες και μίμηση, με προέλευση την Κορέα), από το Μπουγκάκου (αφηγηματικοί, λυρικοί χοροί), και από κωμικές σκηνές μίμων και ακροβατών, που παρουσίαζαν εκτελεστές του Σαρουγκάκου και του βουκολικού Ντενγκάκου...


<< Διαβάστε την συνέχεια εδώ >>                                                              Απο To Theatro

Translate