Γιατί πολλές φορές νιώθω σαν την Ελλάδα;

Μήπως γιατί δεν ήταν λίγοι εκείνοι που προσπάθησαν

να με κάνουν να νιώσω λίγη, μικρότερη απ’ ότι είμαι; 
Πως δεν αξίζω και πολλά και πως εκείνοι αξίζουνε τα πάντα. 
Πως όλα τούτα φτιάχτηκαν για να τα χαίρονται εκείνοι

κι εγώ θα πρέπει να παρακαλέσω,

αν είναι δυνατόν γονατιστή,
να μου δανείσουν ένα ψίχουλο ζωής.

Μήπως γιατί όλοι ζήλεψαν ότι είχα, 
ακόμα κι αν είχαν περισσότερα, 
ή μήπως γιατί όλοι ζήλεψαν εκείνο που είμαι; 
Γιατί εκείνοι δεν μπόρεσαν ποτέ να είναι, παρά μόνο να έχουν; 
Γιατί εκείνο που είχαν ήτανε πάντοτε κάτι ξένο, 
ενώ εκείνο που είμαι, είναι πάντοτε δικό μου;
Γιατί εκείνο που έχουν είναι ένα ψέμα, 
ενώ εκείνο που είμαι: η αλήθεια;

<< Διαβάστε την συνέχεια εδώ >>                                                     Απο Εύη Καρρά